Tevens StamCafé, met extra friet

BELANGRIJKE DIENSTMEDEDELING: HET BOEK ANNUS HORRIBILIS VAN ARTHUR VAN AMERONGEN IS NU TE KOOP IN EEN UNIEKE GS-EDITIE

Arthur: Je bent nog steeds geen ereburger van Den Bosch. Of heb je inmiddels al een eigen straat daar?

De Winter: “Helaas, die eer is me nog niet ten deel gevallen. Ik ben ook nooit uitgeroepen tot Prins Amadeiro, de vorst van Oeteldonk, een groot gemis. Ik heb natuurlijk wel de Schrijversprijs der Brabantse Letteren gewonnen in 2009, met mijn roman Het recht op terugkeer. En de Literatuurprijs van Die Welt voor mijn hele oeuvre, wat een belangrijke prijs is, en de Duitse Buber-Rosenzweig-Medaille voor mijn strijd tegen antisemitische en racistische tendensen in politiek, samenleving en cultuur. Ik sta in een rijtje met presidenten en ministers. Maar Duitsland is zo woke als de ziekte geworden, dus voorlopig even geen onderscheidingen daar, ofschoon ik blijf hopen.

Toen de vertaling van Het recht op terugkeer verscheen in 2009, werd het boek door sommige boekhandels in Duitsland geboycot omdat ik islamofoob zou zijn. Der Spiegel wilde weten wat ik daarvan vond. En toen was mijn antwoord dat ik dat een laffe beslissing vond, die haaks stond op goede Duitse tradities. Ik zei: “Ze horen mijn boeken juist op straat te verbranden, voor de boekwinkel.” Die quote kwam integraal in Der Spiegel en dat werd niet gewaardeerd, haha!

In Duitsland is er nu trouwens een heel curieus verschijnsel, waarbij juist de regeringspartijen en de media overwegend pro-zionistisch zijn. De voorzitter van de Bondsdag zei tijdens de opening van het Holocaustmuseum dat Duitsland een speciale verantwoordelijkheid draagt. Kom daar maar eens om in Nederland. Hoewel, Martin Bosma kan zoiets ook zeggen.”

BEMMEND INTERVIEW (tevens StamCafé)

Verdonk: “Toen ik twintig jaar geleden minister werd, zeiden vrienden al tegen mij: ‘Rita, daar moet je niet meer aan beginnen. Nederland is toch niet meer te redden’. Maar ik ben een straatvechter. Je moet altijd voor iets blijven vechten. Voor jezelf maar ook voor de generaties die hierna komen. We zijn als land enorm achteruit gekacheld. Onze Nederlandse cultuur is aan het verdwijnen, onze Nederlandse normen en waarden worden systematisch gesloopt.”

Van der Burg: hoe meer asielzoekers, hoe beter

Verdonk: “Het COA is een uitvoeringsorganisatie van het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Dus daar begint het al. Met een altijd lachende staatssecretaris als Eric van der Burg ga je de immigratie nooit onder controle krijgen. En al helemaal niet als hij bonussen gaat uitdelen voor asielzoekers die te lang moeten wachten. Of de huur en de energierekeningen betaalt van Oekraïners die gewoon een baan hebben. Of iemand beloont die uit de gewone asielopvang is getrapt en naar die speciale eenheid moet. Die uit een veilig land komt, veertien dagen opgesloten zit en vervolgens ook nog eens een schadevergoeding van een paar duizend euro krijgt. Dan kun je zeggen: ‘Ja, dat is de uitspraak van de rechter…"

Nee, zeg ik dan: je moet zorgen dat je de wetten goed op orde hebt, en dat je als staatssecretaris je regels goed op orde hebt. Want dan kan dat soort onzin niet gebeuren. Ik heb de apps gezien van de mensensmokkelaars, het zijn gewoon vakantiefolders voor gelukszoekers. Gratis geld. Gratis huis. Gratis wasmachine. Nou, noem maar op. Bij Van der Burg is het allemaal ook nog eens ideologisch bepaald, vanuit een links oogpunt. Toen hij nog wethouder in Amsterdam was, riep hij al: hoe meer asielzoekers, hoe beter. Die beelden gaan natuurlijk de wereld over, en die man altijd maar grijnzen en lachen… Welkom in Nederland! Wat een aardige minister, ik ga ook lekker naar Nederland! Ik heb het hem nog nooit horen zeggen: Als je niet mag blijven, ga je gewoon terug. Zelfs veiligelanders krijgt hij niet terug.

Tevens: Stamcafé

Hoofdredacteur Trouw bij zijn vertrek naar de Gaykrant: “het voelt als thuiskomen”.

De aankondiging van het vertrek van Cees van der Laan kwam op de redactie van Trouw als een donderslag bij heldere hemel. De altoos goedlachse, doorwinterde persmuskiet wordt hoofdredacteur bij de Gaykrant en ik vernam uit betrouwbare bron dat hij zijn paradepaardjes Emine Uğur (de mohammedaanse haatoma van X), Abdelkader Benali en Babah Tarawally meeneemt.

Van der Laan tegen Villamedia: “Diversity, equality, and inclusion draag ik - net als de gerenommeerde Harvard-universiteit - hoog in het vaandel en het is dan ook mijn taak om de Gaykrant aantrekkelijk en inclusief te maken voor Turkse en Marokkaanse medemensen en personen van kleur uit Afrika. Dat is mij bij Trouw ook heel aardig gelukt, al zeg ik het zelf.”

De goedmoedige Sees was altijd een zittende eend voor de redacteuren van GeenStijl en vooral toen hij pleitte voor een verbod op de PVV, toen hij aankondigde dat blanken niet meer welkom waren bij Trouw en recentelijk nog toen zijn pronkjuweel Babah Tarawally schreef dat Israëlische reservisten hetzelfde zijn als IS-strijders.

Metje Blaak (Almelo, 1949) zat in het volle leven, was woordvoerster van belangenorganisatie De Rode Draad en van Vakwerk, de vakbond voor prostituees, schrijft boeken en fotografeert.

Fatsoensrakker Halsema

Blaak: “Ik vind het afschuwelijk dat burgemeester Halsema een Eroscentrum bij de Zuidas wil laten verrijzen. Daar wil je niet dood gevonden worden, en ook niet levend. Wat een aggenebbisj afwerkplek, het is net zo erg als de Keileweg in Rotterdam, destijds. Die vrouwen moeten dan ‘s avonds na het werk naar huis en een stukje door dat niemandsland, dat spookgebied lopen. Levensgevaarlijk… Ik snap ook niet dat Halsema de boel maar niet op orde kan krijgen op de Wallen, met al die toeristen. De toeristen krijgen de schuld maar Halsema wil gewoon de Wallen kwijt. Het is pure fatsoensrakkerij.

Charles

De ellende begon al toen de gemeente al die panden opkocht van Charles Geerts. Die ken ik vrij goed, heb het er vaak met hem over gehad. Die heeft veel onroerend goed verkocht aan Lodewijk Asscher. Asscher was wethouder van Financiën en lanceerde met burgemeester Cohen en voorzitter Els Iping van stadsdeel Centrum het ‘Coalitieproject 1012’. Volgens dat plan moest een groot deel van het centrum gesaneerd worden. Bekende prostitutielocaties gingen verdwijnen en het Damrak en het Rokin moesten weer een sjieke rode loper van de stad worden, met hoogwaardige horeca. De Wallen werden ‘teruggeven’ aan de Amsterdammer, volgens de Stopera.

Nou, zei ik altijd: De Wallen zijn van de Amsterdammers. Wat nou teruggeven! De gemeente moet van de Wallen afblijven. Als alle prostitutie daar verdwijnt, of als er nog maar één straatje overblijft, komt er geen hond meer. Daar gaan ze enorm veel spijt van krijgen. In mijn tijd waren er wel achthonderd ramen en peeskamers. Misschien dat er nu nog iets van driehonderd zijn. Op de Geldersekade zit helemaal niks meer. Aan de grachten zit nog wat, en in de zijstraatjes, de Bloedstraat enzo. Op het Singel zijn ook nog wat ramen, maar dat is meer voor de lokale bevolking, daar is het ook een stukje rustiger.

Wethouder van Prostitutie

Ik zou dolgraag Wethouder van Prostitutie zijn in Amsterdam. Mijn eerste daad: poortjes maken op de Wallen en mensen vijf euro entree laten betalen. Als de bezoekers van de Wallen eventueel echt prostituees bezoeken, krijgen ze die vijf euro terug. Al die loerders moeten gewoon betalen en dat geld gaat naar een broodfonds voor de meiden. Die vrouwen máken Amsterdam, zitten de hele dag mooi te zijn voor het raam. In Düsseldorf hebben ze die poortjes geïntroduceerd en dat werkt prima. Ach, de gemeente Amsterdam heeft de meest vreemde streken uitgehaald met de sekswerkers. Eerst werden ze gepest, daarna moesten voor de hygiëne alle slipjes op 80 graden worden gewassen. Dat was natuurlijk gewoon treiteren. Vervolgens moesten de peeskamers om 4 uur sluiten, een heel gevaarlijk tijdstip voor de meiden. Toen moest alles rond het Oudekerksplein dicht.

De zelfverklaarde nattevingersjamaan, juichneger & choco-adoptiefje blikt vooruit

Bakas: “Hoe iemand trendwatcher wordt? Er hangt veel kennis in de lucht. Natuurkundigen bedachten de leer van kwantumfysica of kwantummechanica. Daaruit blijkt dat je kunt intunen op al die kennis. Sommigen zijn daar beter in dan anderen. Die werden vroeger sjamanen genoemd. Nu noem ik mezelf trendwatcher, omdat dat wat minder zweverig klinkt. Al ben ik best zweverig hoor. De kosmos haalt rare fratsen uit met ons. Mijn buitenlandse klanten noemen mij hun sjamaan of goeroe.

In mijn familie zijn veel mensen paranormaal begaafd. Ik ook. Geërfd van mijn moeder en oma. Mijn overgrootmoeder die vanuit een klein dorpje in India naar Suriname verhuisde, visualiseerde thuis al hoe dat verre Suriname er uit zag. Ze wist exact wat voor land met wat voor mensen ze daar zou aantreffen en bereidde zich goed voor. Ze nam Indiase plantenzaden mee en kon zo in Suriname in haar tuintje een mini-India creëren. Door deze gave kan ik beter dan anderen intunen op kennis die in de lucht hangt.

In mijn vijfendertigjarige loopbaan heb ik een enorm internationaal netwerk opgebouwd. Ik heb daardoor mijn bronnen op de gekste plekken. Klokkenluiders delen hun kennis ook graag met mij. Ook pensionado’s hebben veel interessants te vertellen over wat er in het recente verleden is gebeurd. En ik praat met alles wat geluid maakt, van CEO tot taxichauffeur, van premiers tot schoonmakers. Al die info wordt voor mij geordend door mijn researchers in India. Daar maak ik mijn eigen hutspotje van. Verder heb ik enkele waarzegsters om mij heen, die ook projectontwikkelaars en andere grote ondernemers adviseren, daar praat ik ook mee. Zo destilleer ik mijn megatrends. Volgens RTL komt 87% van mijn trendvoorspellingen uit. Mensen spreken mij geregeld aan op dingen die ik decennia geleden in lezingen, boeken en media-optredens heb voorspeld en die uitkwamen, vaak dingen die ik al lang weer vergeten was. Een topambtenaar op een van onze ministeries zei ooit tegen mij dat ik volgens hem een lijntje naar boven heb. Dat klopt. Maar sinds mijn dubbele hersenbloeding in 2017 heb ik veel meer lijntjes naar boven dan ervoor, zeggen mijn artsen. De hersenschade heeft ook een luikje geopend dat hiervoor afgesloten was. Daardoor ben ik nog beter in mijn werk geworden. En heb ik mensen en hun (machts-)spelletjes veel eerder door.

Dr. Jan van de Beek: *De komst van één asielzoeker of statushouder kost de schatkist netto ongeveer acht ton. Asielmigratie helpt de verzorgingsstaat om zeep. Zo simpel is dat. *

Interview door Arthur van Amerongen

“Ik had mijn eerste computer toen ik zestien was. Computers waren in 1984 vrij zeldzaam. Het was een heel dik toetsenbord, daar zat alles in. Ik had een bandrecorder nodig als geheugen, en een televisie als monitor. Je kon er spelletjes op doen. Uiteindelijk ben ik wiskunde gaan studeren, daar zat informatica bij inbegrepen, en het vak programmeren. Daar heb ik nog steeds profijt van. Ik schrijf computerprogramma’s in Turbo Pascal, de taal die ik toen geleerd heb notabene, en ik geef nog steeds wiskundeles. 

Je vraagt of ik veel geld had kunnen verdienen? Ja wellicht, als ik bijvoorbeeld financiële wiskunde als richting had gekozen. Dat kwam toen net op. Dan was ik nu een quant geweest. Ik heb daar nog wel over nagedacht, om kunstmatige intelligentie te gaan studeren na mijn wiskundestudie, en dan gericht op de financiële markten, maar heb het toch niet gedaan.

In 1999 begon ik met de studie Antropologie. Ik volgde onder andere colleges bij Jojada Verrips en Alex Strating en ben me al snel gaan verdiepen in asielzoekers. Discoursanalyse, wat inhield dat ik ongeveer honderdvijftig krantenberichten naploos over asielzoekers. Dus die berichten duiden en analyseren. 

Wat komt er in voor? Er waren vier topics. 1 topic was getallen. Mag je aantallen benoemen, kan je aantallen beheersen, hoeveel asielzoekers komen er volgend jaar? 

Topic 2 was psychologie: wat betekent het om asielzoeker te zijn? Wat doet dat met je? Topic 3 was het juridisch aspect van asielzoekers en topic 4 betrof het economisch aspect van asielzoekers. In Nederland was toen amper iets te vinden over het economisch aspect.

‘De Asielloterij’ van Migrationsforscher Ruud Koopmans, de Berlijnse profeet die in eigen land niet wordt geëerd

Ik volg Ruud Koopmans al jaren met bijzonder grote belangstelling. De hoogleraar sociologie en migratie aan de Humboldt Universiteit en onderzoeksdirecteur van de afdeling "Migratie, Integratie en Transnationalisering" aan het Wissenschaftszentrum in Berlijn, waarschuwde in Het vervallen huis van de islam (2019) voor gevaarlijk fundamentalisme onder Europese moslims. Dat deed ik in Brussel Eurabia maar met veel minder wetenschappelijk onderbouwde stellingnames. Ik ben dan ook de dwerg op de schouders van Koopmans, indachtig de uitspraak van Isaac Newton: If I have seen further it is by standing on the shoulders of Giants.

Met uitspraken als: "Mijn wellicht sterkste drijfveer voor het schrijven van dit boek is de grote desinteresse voor – dan wel het simpelweg ontkennen van – de schrijnende onderdrukking van religieuze minderheden, geloofsafvalligen en atheïsten, vrouwen en homoseksuelen in de islamitische wereld”, maakte Koopmans zich niet geliefd bij de Gutmenschen van de kranten die in handen zijn van de Vlaamse mediakartels.  

Zijn nieuwe boek De Asielloterij blijft tot nu toe onbesproken in de Nederlandse kranten van Mediahuis en DPG, want de internationaal gerenommeerde Koopmans heeft maling aan het narratief (sorry, er is nog steeds geen juiste Nederlandse vertaling voor dit containerbegrip) van de Belgen. 

Liever laten de gezagsgetrouwe kranten Leo Lucassen aan het woord, de islamofiele fopprofessor die immigratie louter vanuit zijn hart en onderbuik benadert en zo ongeveer de uitvinder is van social constructs.

Van Amerongen, voor jouw handelwijze is maar één woord: verachtelijk.

Het morele gehalte kennende van het verdienmodel dat je deelt met GeenStijl, heb ik geen enkele illusie dat mijn reactie zal leiden tot een rectificatie, laat staan een excuus.

Ik wilde je alleen laten weten:

Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven.

Bert Vuijsje,

***Rosa Spierhuis
zaal 3
Hector Treublaan 97
1251 CG Laren ***

In Nederland heerst er een soort elite, die bestaat uit wereldvreemde en ontwortelde mensen

Interview: Arthur van Amerongen

Bart Jan Spruyt is mede-oprichter en was van 2002 tot 2005 directeur van de Edmund Burke Stichting. Van 1994 tot 2002 werkte hij als politiek journalist bij het Reformatorisch Dagblad. Spruyt schreef onder meer Lof van het conservatisme (2003). Daarin staan essays over conservatieve denkers en politici waar Spruyt zich mee verbonden voelt, zoals J.L. Heldring, Ernst Heinrich Kossmann, Edmund Burke, Alexis de Tocqueville, Winston Churchill, Dietrich Bonhoeffer en C.S. Lewis. 

In 2005 schreef hij het boekenweekessay De toekomst van de stad. In juli 2008 werd Spruyt aangesteld als columnist politiek bij het weekblad Elsevier (tot 2013), HP/De Tijd (tot 2011), Binnenlands Bestuur (tot 2012) en voor Opinio (tot aan de opheffing van dat blad in mei 2008). Hij organiseert activiteiten voor studenten die geïnteresseerd zijn in het conservatisme in het kader van de Burke Stichting. 

Spruyt liet zich in 2005 op eigen kosten bewaken omdat hij werd bedreigd vanwege zijn uitspraken over de linkse politiek.

Spruyt is sinds enkele jaren docent Cultuur & Maatschappij aan Driestar Educatief te Gouda. Daarnaast is hij docent kerkgeschiedenis aan het Hersteld Hervormd Seminarie van de Vrije Universiteit.

"Ik begrijp waarom rechtse mensen moedeloos worden. De overmacht van links in het onderwijs, de media en de cultuursector maakt een ommekeer vrijwel onmogelijk."

Tekst: Arthur van Amerongen
Foto's: Teun Voeten

Karl van Camp (Antwerpen, 1960) is architect, columnist en polemist. Hij was 10 jaar lang hoofdredacteur van het papieren weekblad ‘t Pallieterke. ’t Pallieterke is een buitenbeentje binnen de Vlaamse weekbladen. Het blad opereert volledig zelfstandig en de koers is vrolijk rechts en conservatief flamingantisch. Daarnaast is er de nieuwssite van ‘t Pallieterke, die voorheen Sceptr heette en onlangs werd omgevormd tot Palnws.be.

Van Camp is het laatste zegel van de serie over Vlamingen (Philip Claeys, Gerolf Annemans, Tom van Grieken, Filip DeWinter en Wim van Rooy) in het kader van mijn serie Europese Patriotten, die volgend jaar lente in boekvorm verschijnt. De komende zaterdagen komen Ronald Sørensen,  Bart Jan Spruyt en Jaffe Vink aan het woord. 

Mediahuis, Roularta en DPG Media hebben het monopolie op vrijwel alle kranten, tijdschriften in Nederland en België. De neuzen staan allemaal dezelfde kant op. Idem dito bij de VRT, de staatsomroep. Of het nu over de zegeningen van wokeness, transgendergekte, de Europese Unie, Oekraïne, vaccinaties, migratie, de zegeningen van de islam, het klimaat of “extreem-rechts” gaat: nergens in de mainstream media lees je nog een dissident geluid, en al helemaal niet onder de columnisten en opiniemakers van de dagbladen. 2 tot 2.5 miljoen rechts-georiënteerde Vlamingen worden niet bediend door die media. Alleen ‘t Pallieterke, Doorbraak en 'tScheldt (en in mindere mate Newsmonkey en P-Magazine) gaan tegen de stroom in. De media zijn van de vijfde macht verworden tot de roeptoeter van de machthebbers.